De moed om kwetsbaar te zijn

In ons allemaal is er een verlangen om emotioneel dichtbij anderen te zijn. Om onszelf te openen voor anderen en om genegenheid te voelen. We verlangen ernaar en tegelijk is het ook iets waar we bang voor zijn. Uit angst om kwetsbaar te zijn en misschien wel afgewezen of verlaten te worden. Het vergt moed om kwetsbaar te zijn. Om van hart tot hart te verbinden en elkaar echt helemaal toe te laten.

Het begint bij kwetsbaarheid naar jezelf. En daarmee bedoel ik het leren kennen van je eigen gevoelswereld. Kun je en durf je onder de waterspiegel te duiken en te voelen wat er allemaal te voelen valt. Ook al is dat niet altijd leuk wat je daar ontdekt. Denk aan schaamte, schuld, boosheid, eenzaamheid. Om maar wat te noemen. 😊

Sommige mensen zijn bang voor of hebben weerstand naar het voelen van verdriet, anderen voor boosheid of angst. Of wat dacht je van de angst voor de angst. In al die emoties zijn er ook weer lagen. Je kunt zo aan de buitenste lagen beginnen en steeds verder naar de diepte gaan. Naar de kern ervan. Soms kan de intensiteit dan ook toenemen. Of de betekenis ervan veranderen. Gaat het in de buitenste lagen nog over dat je je die ene opmerking van iemand  niet fijn vond, in de laag daaronder misschien over dat je je afgewezen voelt en nog een laag dieper over je angst voor falen.

Maar misschien ontdek je ook wel wat je verlangens, dromen en wensen zijn. Ken je die durf je die aan jezelf toe te geven. Want als je weet wat je echt verlangt betekent dat soms dat je keuzes moet maken. Of dat je opstaat als je grenzen voelt en Nee tegen iemand of een situatie moet zeggen.

Door jezelf beter te leren kennen kun je meer je eigen authentieke beweging volgen. Je eigenheid volop de ruimte geven en waarachtiger leven. Volgens jouw Hemelse Ja en Hell No.

Dat maakt ook verdiepend en gelijkwaardig contact met een ander mogelijk. Als je de ander mee kunt nemen in jouw gevoelswereld en andersom dan ontmoet je elkaar op een dieper niveau. Dat voelt vervullend en verbindend.

Maar kan ook heel spannend zijn. Want wat als de ander je afwijst of bij je weggaat? Dat kan natuurlijk altijd. De vraag is of je bereid bent dat risico te nemen. Houd de angst voor wat de ander doet je in zijn greep of verlaat je jezelf?

Oefening

Een mooie oefening die kan helpen om elkaar te ontmoeten in kwetsbaarheid, is de inquiry of sharing.

Deze oefening zorgt ervoor dat jullie voorbij de (hoofd)verhalen gaan en de 'hoe gaat het met je'. Net even dieper voelen in jezelf en naakt en kwetsbaar tegenover de ander zitten. En heel bewust te zijn van alle gevoelens, fysieke sensaties en gedachten die er zijn en dat in contact brengen. Ik vind het zelf heel bijzonder hoe intiem dat is en hoeveel verbinding ik dan voel. Met mezelf en de ander.

Praktisch:
Zet een timer voor zolang je wil. Bijvoorbeeld voor 5 minuten. In die tijd kan een van de twee delen wat er in dat moment is. Zonder te analyseren of psychologiseren. Je deelt je gevoelens, fysieke sensaties en gedachten van dat moment. De ander luistert alleen maar, gaat er niet op in, stelt geen vragen. Als de tijd voorbij is, wissel je. Dat kun je een paar rondes doen.